Derde keer, goede keer de Sloebertocht van 2025
Regio : Start Zwalm (Vlaamse Ardennen - België)
Wandeling : 40ste Sloebertocht
Organisatie : De Scheldestappers
Zaterdagochtend, vroeg.
De stilte van de Vlaamse Ardennen werd langzaam doorbroken door het geluid van wandelschoenen op grind en het gezoem van gepraat.
Daar stonden we weer, Kurt en ik, zij aan zij aan de start van onze derde gezamenlijke Sloebertocht van De Scheldestappers.
We wisten waar we aan begonnen. En toch voelde het opnieuw als een avontuur.
Het was zacht warm toen we vertrokken. Het had deze nacht goed gewaaid en geregend.
Wat de temperatuur toch iets had begrenst.
De zon zat achter de wolken in de lucht, alsof ze ons meteen wilde testen.
Geen probleem! We zijn wat gewend.
Na drie edities ken je het klappen van de zweep, én van de kuitenbijters.
We zetten ons tempo, dat typische ritme van ons twee: niet te snel, niet te traag, gewoon lekker doorstappen.
Al pratend, uiteraard. 😁
De gesprekken kwamen vanzelf. Wat had je anders verwacht bij ons twee!
Eerst wat luchtig: materiaal, de route, het weer.
Maar dan die onvermijdelijke terugblik , hoe we in onze eerste editie elke stop gingen zitten en verse sokken aandeden en de nodige talk poeder.
Of die tweede keer, waar we op een bepaald moment Kurt het moeilijker had. En ik nu ook kon zeggen dat ik maar se schijn op hield dat het mij toen gemakkelijker afging.
Onderweg kwamen ook andere tochten ter sprake. Onze verhalen van de nacht van Vlaanderen ik de halve marathon lopende en Kurt de 42 km stappen. De Kwaremont recent nog. Of onze solo wandelingen. En altijd opnieuw die humor, dat plagerige gekibbel.
Of net als een koppel een tijdlang strijden om het gelijk om dat tot de conclusie te komen dat al van het begin we beiden iets anders bedoelden.
De Vlaamse Ardennen waren op hun mooist. Glooiende panorama's, oude kapelletjes, smalle bospaden en onverwachte vergezichten.
Soms zeiden we minutenlang niets (iets wat bij ons al eerder een uitzondering is) Gewoon omdat er niets hoefde gezegd.
Dan was het enkel de stilte, het uitzicht, en het ritme van twee vrienden op pad.
Onderweg komen we dan ook hier en daar een bekende tegen.
Iemand die ons pad kruist, dan weer een vrijwilliger die werkzaam is op een rustpost of gewoon een deelnemer aan de tocht zelf.
Zelfs gespot worden (en dit achteraf te horen krijgen)
De warmte begon door te duwen, de lucht werd zwaarder, en toch bleven we gaan. Water bijtanken, even uitblazen op een rsutpost, een halve banaan hier, een zoute koek daar. En een frisse cola. De handen even onder kraan met koud water. En het gezicht met frisse druppels verkoelen.
We wisten allebei: we halen dit. We willen dit samen halen. En zo geschiedde.
Na 61,77 kilometer en 9 uur en 43 minuten stapten we over de eindmeet.
Moe? Zeker. Maar vooral gelukkig en voldaan.
En ergens in de laatste rechte lijn, toen de finish al in zicht was, keek ik naar Kurt en die zei :
"Misschien wordt het toch tijd om die GR129 Brugge – Ellezelles eindelijk samen te doen, hè?"
Mijn antwoord was kort maar veelzeggend: een grijns en een knik.
En een hele "parlez" zoals altijd.
Want dit is wat we doen.
Kilometer na kilometer, verhaal na verhaal.
En vriendschap?
Die meet je soms het best aan het aantal zolen dat je samen verslijt.
Strava informatie:
https://www.strava.com/activities/14797170159
Organisatie:
http://www.scheldestappers.be/
Materiaal:
https://www.asadventure.com/nl.html
https://www.absolute-teamsport-brugge.be/
https://www.camelbak.com/
Voeding support:
Reactie plaatsen
Reacties
Super gedaan Koen. En blij je ontmoet te hebben 😊